Terug naar Costa Rica

Belize stond bovenaan mijn lijstje om te bezoeken. Tja, het land zegt letterlijk 'be Lize,' hoe awesome is dat! Maar gadverdamme, ik raad het iedereen af om Belize te bezoeken. Wat een verschrikkelijk land! Frank en ik kunnen er niet over uit hoe het er in dit land aan toe gaat...

Het begon al toen we de eerste keer hier waren in Belize City. Het was uitgestorven, maar op dat moment gaven we de orkaan daar de schuld van. We aten wat bij een Chinees restaurant waar de bedelaars aan onze tafel kwamen bedelen en zelfs na drie keer 'nee' bleven staan vragen. Toen ik naar de wc ging probeerde een van de zwervers blijkbaar mijn bord eten te pakken, maar mijn vader greep net op tijd in. Daarna dus even naar Mexico en toen we terugkwamen in City werden we belaagd door bedelaars en mensen die ons wilden 'helpen' het beste restaurant te vinden.
'Nee, we willen naar dat specifieke Chinese restaurant. Nee we hoeven geen hulp. Ja ik weet dat mijn haren prachtig zijn.'
Uiteindelijk wees een al dan niet vriendelijke vrouw ons een taxi. Nu ja, een auto die ons naar het busstation kon brengen. Of het echt een taxi was, geen idee. Ik was achterdochtig, papa (nog) niet.
'Frank, je beseft dat die vrouw die ons hier induwde wel 5 minuten heeft gezegd hoe prachtig ze me vond. Ik vertrouw dit niet, je hoort verhalen... Het zal wel goed zijn, maar ben alsjeblieft op je hoede.'
We werden uiteindelijk netjes bij het busstation afgezegd, maar voor de twee minuten die we in de 'taxi' zaten €4 betalen was echt afzetterij.
In ieder geval, terug naar dat Chinees restaurant, want het eten daar was veel voor weinig en overheerlijk. Ja hoor, de bedelaars kwamen weer aan onze tafel smeken voor geld, eten of sigaretten.
Snel de bus naar San Ignacio en hopen dat het daar beter is.
Ja! De zaterdag was het er ontzettend gezellig. Leuke mensen, veel winkeltjes. Ooo, wat hadden wij ons vergist in Belize! Maar nee, zondag was alles dicht en overal liepen figuren die je niet wilde tegenkomen in het donker. Een vent vroeg aan Frank of hij marihuana wilde kopen (mij vragen ze dat nooit, alleen aan Frank) en toen hij nee zei, vulde een ander het aan met. 'Aaaah, not the green stuff huh? You want the white stuff, no? I get you man!'
Maar het ergste was nog wel toen we opgesloten zaten in ons hotel. We wilden gaan eten 's avonds en liepen de trappen af. De deur op de eerste verdieping zat op slot en we konden het hotel niet uit! Note: papa en ik hebben allebei enigszins last van claustrofobie en ook al hadden we genoeg plek, het feit dat die deur op slot zat maakte ons gek. Half uur gewacht, komt de eigenaar lachend terug. 'Sorry moest even iets halen.' Wij boos, hoe kon hij gasten opsluiten!? Hij lachte alleen maar. BAH
Ik kan hier nog uren over doortypen, maar ik bespaar jullie alle bullshit die hier gebeurt. Mochten jullie iemand kennen die naar Belize wil, raad het hem af! Krijg je hem niet overgehaald, stuur hem door naar mij. Nee echt, dit land verdient geen toeristen.